Vorige week was ik op bezoek bij NedTrain, daar waar de treinen helemaal gestript en opnieuw opgebouwd worden. Gister stond stiekem toch wel iets leukers op het programma. Ieder jongetje heeft de droom om ooit een dagje op de trein mee te lopen. Het was dan ook de dag dat ik mij zoals dat jongetje uit de welbekende NS reclame voelde.

https://www.youtube.com/watch?v=x56Vd9CX-po

12:09 – Ready set go!

Samen met de hoofdconducteur duik ik de kledingkast in, maar helaas alles is te groot… We lachen er samen hard om en zetten we koers richting spoor 1b voor de eerste rit. Samen met de Hoofdconducteur maak ik mij klaar voor mijn eerste rondje als “Hoofdconducteur”. We controleren de sluitseinen van de FLIRT en de HC legt mij het een en ander uit over het rondje dat we gaan maken.

Het vertrekproces. Ik blaas op mijn fluitje als het witte lampje gaat branden en vertrekken maar. Hoe moeilijk kan het zijn? Fout dus. In de basis klopt het. Het witte lampje betekent dat er een rijweg ingesteld is voor je trein en dat de trein veilig kan vertrekken. Sein Veilig. Waar hangt dat lampje dan? Op de meeste stations hangt het lampje wel in het zicht, maar sommige stations hebben dus geen vertreklicht, daar start je de zogenaamde vertrekprocedure op zicht van het sein. Maar vergeet niet op tijd vertrekken, is niet te vroeg vertrekken.

Nu het sein veilig is gegeven, komt er een meer dynamisch element in beeld. De reiziger. Want hij of zij bepaalt grotendeels of een vertrekprocedure veilig kan verlopen. Niet voor niets startte NS vorig jaar met de Campagne Fluiten is niet meer instappen. Want op het moment dat de fluit start gaan de deuren dicht. De conducteur draait de sleutel om en de deuren sluiten. Op het moment dat jij als reiziger besluit toch in te stappen staat de conducteur machteloos.  De deur stopt niet.  Vanaf vandaag dus echt: Fluiten is nietmeer instappen!.

13:13 – Wijchen

We gaan terug. De Hoofdconducteur heeft mij de cabine van de FLIRT laten zien. De nieuwste trein van NS op dit moment. Onbemand (dus zonder machinist) is een cabine voor de conducteur gewoon een plek om te kunnen zitten. Vanuit reizigersoogpunt is dit niet heel erg wenselijk zegt de HC. In de cabine ben je uit het zicht van de reiziger. Met de FLIRT zetten we koers richting Arnhem waar we van de trein af gaan voor een korte pauze.

14:23 – Spoor 7 Arnhem Centraal

Na de pauze op Arnhem zetten we koers richting Roosendaal. De 3643 (Zwolle – Roosendaal, DDZ-6). Het meest bekende traject voor mij. De afgelopen jaren heb ik er een aantal duizend kilometer op een gedeelte van dit traject (Arnhem – Breda) doorheen gejast. Des te bijzonderder is het dit traject eens als HC af te reizen. We starten rustig. De HC legt mij het een en ander uit over het nieuwe materieel. Plots krijg ik de sleutel in mijn hand gedrukt. Sleutel maar, ik zorg dat het veilig is luidt het. Ik word stiekem toch wel een beetje zenuwachtig. Het moet veilig bedenk ik mij. Ik kijk naar het vertreksein dat oplicht, mijn blik verschuift naar de klok en zie hem 14:22:40 slaan. Het vertrekproces kan beginnen. Ik kijk om mij heen en zie dat de laatste reizigers instappen. Vervolgens stap ik naar binnen, steek de sleutel in het gat en draai hem om. De trein fluit en deuren beginnen te piepen. Alle deuren sluiten, terwijl er ondertussen nog een reiziger er een laatste sprintje uitperst vanaf de roltrap in de poging de trein halen. Te laat. De deuren zijn al dicht gelukkig. Want het zou toch maar gebeuren dat er net iemand tussen de deuren komt… We sluiten onze deur en zetten koers richting Nijmegen.

14:34 – Waalbrug

“Dames en heren het volgende station is Nijmegen. [..] Breda, Etten-Leur en eindbestemming Roosendaal.” Zo doe ik het de volgende mag jij doen zegt de HC. Ergens word ik zenuwachtig, maar tegelijkertijd is dit toch altijd wel mijn droom geweest.  Ook in Nijmegen sluiten we de trein en rijden we verder.

15:00 – ‘S Hertogenbosch-Oost

It’s all yours, ik haal de ’telefoon’ van de hoorn en neem een hap lucht…

Ik vergeet de helft, maar wat kan het verkeren. Het is de eerste keer.  Ik mag nog vaker oefenen vandaag.

15:14 – ‘S Hertogenbosch

We starten met het rondje door de trein. Onderlangs de trein door “vervoerbewijs alstublieft”, ook dat heb ik altijd al eens willen roepen. De HC blijft in de buurt en kijkt over mijn schouder mee. Iedereen is netjes ingecheckt. Totdat we bij een meneer aankomen die zich meteen excuseert. “Volgens mij ben ik niet ingecheckt” luidt het. “Dat klopt meneer” zeg ik terug, maar ik zie in de historie dat u netjes altijd in- en uitcheckt. We kijken hem streng aan en wensen hem vervolgens een fijne dag. We gaan door want we zijn al bijna in Tilburg aangekomen. Aldaar poging twee tot de oproep… Niet alles is gefilmd want er moest ook gewerkt worden…

[…]

15:40 – Het volgende station is station Breda…

Het gaat al een stuk beter, maar helaas de camera houdt er mee op… Net op mijn station. […] “Mocht Breda uw eindbestemming zijn, vergeet dan niet uit te checken. Namens het NS personeel wens ik u een prettige dag! Station Breda.”

[…]

We stappen af in Roosendaal. Eenmaal aangekomen zien we een oudere vrouw stoeien met een zware tas en het vervoerbewijs. We stappen op haar af, de HC neemt haar tas over terwijl ik samen met mevrouw naar de poortjes loop. Ik leg haar uit hoe haar ticket werkt en ik open haar poortje. Ze is dankbaar. We wensen haar een fijne dag en vervolgen onze weg voor een hapje en een drankje. We hebben een welverdiende pauze.

16:57 – Roosendaal (ICM-8)

We zetten weer koers richting Gelderland. We krijgen extra personeel mee want de trein is te lang om alleen te rijden. Ik tel officieel niet mee als personeel, hoewel ik wel NS’er ben. Het personeel wat de trein op komt is ouder, wij zijn ondergeschikt en voeren in overleg de opgedragen taken uit. Een controle en een rondje service. Omroep, fluiten en sluiten regelen zij. Wij zwaaien af, wat inhoud dat wij fluiten als hij fluit, onze hand omhoog steken als het veilig is en de trein instappen.

Voordat we instapten hebben we een ding afgesproken. Ik mag nog een keer station Breda omroepen. Het gaat vrijwel vlekkeloos. Ik neem mijn tijd en vergeet geen station, ik heb zelfs nog ruimte voor een persoonlijke noot. Maar helaas, niet opgenomen…

We vervolgen onze reis richting Zutphen. De tijd vliegt voorbij en we hebben geen oponthoud gehad. Gelukkig. De dag nadert zijn einde. Ik schud de HC zijn hand en dank hem meermaals. Zoveel gastvrijheid en enthousiasme van een conducteur doet mij goed. Ik ben als een kind zo blij terwijl ik richting de trein naar Breda loop.

Wanneer ik instap en koers zet richting Breda trilt mijn telefoon. Het zijn de foto’s van deze dag, maar naarmate ik omlaag scroll trekt het bovenste deel van mijn beeldscherm mijn aandacht. Mijn lach vervliegt snel. Storing…. Het duurt nog wel even voordat ik thuis ben. Maar ach ik heb de dag van mijn leven gehad, dus het duurt niet lang voordat de lach terug is.

Bedankt voor het reizen met de NS en we wensen u nog een prettige avond. Einde bericht.

 

 

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.